4 Οκτ 2014

Τα κοράκια της Βαβυλώνας

Η πορεία προς την ανατολή έχει σταματήσει στον Ινδό ποταμό, το στράτευμα δεν θέλει να προχωρήσει άλλο και ο Αλέξανδρος ξεκινάει την επιστροφή προς τη Βαβυλώνα.
Εχει δώσει εντολή στο Νέαρχο να φτιάξει πλοία και να διανύσει τον άγριο Ινδικό και να συναντηθούν στις εκβολές του Ευφράτη.
Οταν συναντιώνται, ο Νέαρχος τον πληροφορεί ότι συνάντησε Χαλδαίους μάγους που είπαν να μη μπει στη Βαβυλώνα.
Ο Αλέξανδρος αδιαφορεί και βαδίζει προς τα τείχη.
Εκεί βλέπει το πρώτο κακό σημάδι, πολλά κοράκια να χτυπάνε το ένα το άλλο και μερικά να πέφτουν μπροστά του νεκρά.


Από τον Πλούταρχο μαθαίνουμε το γεγονός.
[73]Ες δ Βαβυλνα προάγοντος ατο, Νέαρχος (φίκετο γρ αθις εσπλεύσας ες τν Εφράτην κ τς μεγάλης θαλάσσης) φη τινς ντυχεν ατ Χαλδαίους, παραινοντας πέχεσθαι Βαβυλνος τν λέξανδρον. δ’ οκ φρόντισεν, λλ’ πορεύετο, κα πρς τος τείχεσι γενόμενος, ρ κόρακας πολλος διαφερομένους κα τύπτοντας λλήλους, ν νιοι κατέπεσον παρ’ ατόν. [Πλουτάρχου, Αλέξανδρος, 73]

Στην περιγραφή του Αρριανού η προειδοποίηση είναι σαφέστερη, ο θεός Βήλος δεν θέλει.
Ο Αλέξανδρος απαντάει στους μάντεις με το στίχο του Ευρυπίδη, άριστος μάντις είναι αυτός που φέρνει τα καλά μαντάτα.
Είναι φανερό ότι καμμιά προειδοποίηση δεν είναι αρκετή, η Βαβυλώνα είναι το μάτι του κυκλώνα και ο Αλέξανδρος θα συνατήσει γρήγορα το πεπρωμένο του.
Τα κοράκια ξαναμαζεύτηκαν στα κλαδιά, ότι είχαν να κάνουν το έκαναν.