Ο Καισαρίων ήταν ο τελευταίος βασιλιάς της Αιγύπτου από την οικογένεια των Πτολεμαίων, που ξεκίνησε από τα χρόνια του Μεγαλέξαντρου και τελείωσε το 30 πΧ, όταν η Αίγυπτος πέρασε οριστικά σε Ρωμαϊκή κατοχή.
Ηταν γιος της Κλεοπάτρας και του Ιούλιου Καίσαρα και γεννήθηκε τον Ιούνιο του 47 πΧ.
Η Κλεοπάτρα τον έχρισε από μωρό βασιλιά και αυτό δεν άρεσε σε πολλούς που ήθελαν πια τους Ρωμαίους να κυβερνήσουν.
Ενας απ' αυτούς ήταν και ο φιλόσοφος Αρειος, προσωπικός φίλος του Καίσαρα [του είχε δώσει το δεξί του χέρι, όταν μπήκε θριαμβευτής στην Αλεξάνδρεια !!] που κάποια στιγμή ήθελε να πει πως δε χρειαζόμαστε πολλούς Καίσαρες, όταν έχουμε τον ένα και μοναδικό. Η μονολεκτική διατύπωση τάλεγε όλα.
Ο Καβάφης, δεινός μελετητής του Αλεξανδρινού παρελθόντος και ρέκτης των ιστοριών στο περιθώριο, δεν ήταν δυνατόν να αγνοήσει το γεγονός.
Καισαρίων
Εν μέρει για να εξακριβώσω μια εποχή,
εν μέρει και την ώρα να περάσω,
την νύχτα χθες πήρα μια συλλογή
επιγραφών των Πτολεμαίων να διαβάσω.
Οι άφθονοι έπαινοι κ’ η κολακείες
εις όλους μοιάζουν. Όλοι είναι λαμπροί,
ένδοξοι, κραταιοί, αγαθοεργοί·
κάθ’ επιχείρησίς των σοφοτάτη.
Aν πεις για τες γυναίκες της γενιάς, κι αυτές,
όλες η Βερενίκες κ’ η Κλεοπάτρες θαυμαστές.
Όταν κατόρθωσα την εποχή να εξακριβώσω
θάφινα το βιβλίο αν μια μνεία μικρή,
κι ασήμαντη, του βασιλέως Καισαρίωνος
δεν είλκυε την προσοχή μου αμέσως.....
A, να, ήρθες συ με την αόριστη
γοητεία σου. Στην ιστορία λίγες
γραμμές μονάχα βρίσκονται για σένα,
κ’ έτσι πιο ελεύθερα σ’ έπλασα μες στον νου μου.
Σ’ έπλασα ωραίο κ’ αισθηματικό.
Η τέχνη μου στο πρόσωπό σου δίνει
μιαν ονειρώδη συμπαθητική εμορφιά.
Και τόσο πλήρως σε φαντάσθηκα,
που χθες την νύχτα αργά, σαν έσβυνεν
η λάμπα μου —άφισα επίτηδες να σβύνει—
εθάρρεψα που μπήκες μες στην κάμαρά μου,
με φάνηκε που εμπρός μου στάθηκες· ως θα ήσουν
μες στην κατακτημένην Aλεξάνδρεια,
χλωμός και κουρασμένος, ιδεώδης εν τη λύπη σου,
ελπίζοντας ακόμη να σε σπλαχνισθούν
οι φαύλοι —που ψιθύριζαν το «Πολυκαισαρίη».
Η δυναστεία των Πτολεμαίων πήρε τέλος και πολλοί Αλεξανδρινοί χάρηκαν που η πόλη και η χώρα παραδόθηκε στους Ρωμαίους οριστικά.
Ηταν γιος της Κλεοπάτρας και του Ιούλιου Καίσαρα και γεννήθηκε τον Ιούνιο του 47 πΧ.
Ενας απ' αυτούς ήταν και ο φιλόσοφος Αρειος, προσωπικός φίλος του Καίσαρα [του είχε δώσει το δεξί του χέρι, όταν μπήκε θριαμβευτής στην Αλεξάνδρεια !!] που κάποια στιγμή ήθελε να πει πως δε χρειαζόμαστε πολλούς Καίσαρες, όταν έχουμε τον ένα και μοναδικό. Η μονολεκτική διατύπωση τάλεγε όλα.
οὐκ ἀγαθὸν πολυκαισαρίη.Ο Πλούταρχος αποτύπωσε το γεγονός.
Ο Καβάφης, δεινός μελετητής του Αλεξανδρινού παρελθόντος και ρέκτης των ιστοριών στο περιθώριο, δεν ήταν δυνατόν να αγνοήσει το γεγονός.
Καισαρίων
Εν μέρει για να εξακριβώσω μια εποχή,
εν μέρει και την ώρα να περάσω,
την νύχτα χθες πήρα μια συλλογή
επιγραφών των Πτολεμαίων να διαβάσω.
Οι άφθονοι έπαινοι κ’ η κολακείες
εις όλους μοιάζουν. Όλοι είναι λαμπροί,
ένδοξοι, κραταιοί, αγαθοεργοί·
κάθ’ επιχείρησίς των σοφοτάτη.
Aν πεις για τες γυναίκες της γενιάς, κι αυτές,
όλες η Βερενίκες κ’ η Κλεοπάτρες θαυμαστές.
Όταν κατόρθωσα την εποχή να εξακριβώσω
θάφινα το βιβλίο αν μια μνεία μικρή,
κι ασήμαντη, του βασιλέως Καισαρίωνος
δεν είλκυε την προσοχή μου αμέσως.....
A, να, ήρθες συ με την αόριστη
γοητεία σου. Στην ιστορία λίγες
γραμμές μονάχα βρίσκονται για σένα,
κ’ έτσι πιο ελεύθερα σ’ έπλασα μες στον νου μου.
Σ’ έπλασα ωραίο κ’ αισθηματικό.
Η τέχνη μου στο πρόσωπό σου δίνει
μιαν ονειρώδη συμπαθητική εμορφιά.
Και τόσο πλήρως σε φαντάσθηκα,
που χθες την νύχτα αργά, σαν έσβυνεν
η λάμπα μου —άφισα επίτηδες να σβύνει—
εθάρρεψα που μπήκες μες στην κάμαρά μου,
με φάνηκε που εμπρός μου στάθηκες· ως θα ήσουν
μες στην κατακτημένην Aλεξάνδρεια,
χλωμός και κουρασμένος, ιδεώδης εν τη λύπη σου,
ελπίζοντας ακόμη να σε σπλαχνισθούν
οι φαύλοι —που ψιθύριζαν το «Πολυκαισαρίη».
Η δυναστεία των Πτολεμαίων πήρε τέλος και πολλοί Αλεξανδρινοί χάρηκαν που η πόλη και η χώρα παραδόθηκε στους Ρωμαίους οριστικά.
