1 Ιουλ 2020

Αλλο να το βρεις, άλλο να το πεις

Το 1833 ο Michael Faraday έχει ολοκληρώσει τη μελέτη της ηλεκτρόλυσης και έχει διατυπώσει τους νόμους που την περιγράφουν.


Το ρεύμα μπαίνει από το ένα ηλεκτρόδιο στο διάλυμα, περνάει μέσα από το υγρό και καταλήγει στο δεύτερο ηλεκτρόδιο. Από εκεί, μέσα από τα χάλκινα σύρματα, πηγαίνει στην μπαταρία και ξαναεμφανίζεται στο πρώτο ηλεκτρόδιο κλείνοντας έτσι το κύκλωμα.
Ολα αυτά τα υπέροχα που έχει ανακαλύψει μέσα από εξαντλητικά πειράματα, πρέπει κάπως να τα ονομάσει, για να αποφεύγει τις μακροσκελείς περιγραφές.
Φαντάζεται την πορεία του ήλιου, που εμφανίζεται κάθε πρωί στην Ανατολή, ανεβαίνει, μεσουρανεί, κατεβαίνει και χάνεται στη Δύση, ακολουθώντας μια μη ορατή πορεία μέχρι να ξαναεμφανιστεί αύριο στην Ανατολή.


Απευθύνεται στο φίλο του William Whewell, εραστή των επιστημών και των γλωσσών, του εξηγεί το όραμά του και ο Whewell, στηριγμένος στην ακρίβεια της Ελληνικής γλώσσας , δημιουργεί τους όρους ηλεκτρόδιο, ηλεκτρόλυση, ιόν, ανιόν, κατιόν, άνοδος και κάθοδος.


Ετσι ολοκληρώνεται η παρουσίαση του φαινομένου και των νόμων της ηλεκτρόλυσης και ο Faraday μπορεί τώρα να ξαναγυρίσει στα πειράματα του ηλεκτρομαγνητισμού. Μερικά από αυτά, πριν μερικά χρόνια, δεν του είχαν δώσει το επιθυμητό αποτέλεσμα, καιρός είναι να τα ξαναδεί.