Η Ανθή και το ξύλινο πρόβατο

[Το παραμύθι Η ΑΝΘΗ ΚΑΙ ΤΟ ΞΥΛΙΝΟ ΠΡΟΒΑΤΟ γράφτηκε τον χειμώνα του 1979-80 στο 298ΤΕ στη Χώρα της Σάμου, με μια παλιά γραφομηχανή του Στρατού και χαρτί πολυγράφου. Τα σχέδια έγιναν με κάποιο στένσιλ που είχε ξεχαστεί στο συρτάρι.]

Το καλούπι

Αγοράσαμε ένα σταχτί σταχτοδοχείο.

Στο βυθό του ποζάρουν τα Ιωάννινα.

Θαμπά, αν και με εξάρσεις τινάς λαμπρότητος.



Πώς οι αρχαίοι Ελληνες ΔΕΝ έμαθαν να φτιάχνουν χαρτί

Το φυτό Jute, corchorus olitorius αποτελεί μία από τις κυριότερες πηγές κατασκευής χαρτιού.
Η ονομασία του οφείλεται στον Πλίνιο, έχουμε όμως προγενέστερη αναφορά στον Αριστοφάνη.
Στην κωμωδία του "Σφήκες" στο στίχο 230 γράφει

ἥβης ἐκείνης ἡνίκ᾽ ἐν Βυζαντίῳ ξυνῆμεν
φρουροῦντ᾽ ἐγώ τε καὶ σύ: κᾆτα περιπατοῦντε νύκτωρ
τῆς ἀρτοπώλιδος λαθόντ᾽ ἐκλέψαμεν τὸν ὅλμον,
κᾆθ᾽ ἥψομεν τοῦ κορκόρου κατασχίσαντες αὐτόν.


τοτε στα νιάτα μας, όταν ήμαστε φρουροί στο Βυζάντιο,
που κλέψαμε τη σκάφη της φουρνάρισας
και τη βάλαμε προσάναμα να βράσουμε τις ξινολαχανίδες

                    
Αναφορά υπάρχει επίσης στη φυσική ιστορία του Θεόφραστου [7.7.2]

                    
Ο κόρχορος λοιπόν φύτρωνε και στο Βυζάντιο *, ήταν ένα ευτελές λαχανικό που έβραζε στο τσουκάλι στην αυλή.
Αν μια φορά γινόταν η ζημιά, τα παιδιά που έπαιζαν γύρω από το τσουκάλι να ρίξουν δυο χούφτες στάχτη μέσα, η μάνα τους θα τα ξυλοφόρτωνε, θα έχυνε κάπου στην άκρη της αυλής το βρωμισμένο φαγητό και, την άλλη μέρα θα έβλεπε ένα αραχνούφαντο πέπλο χαρτιού.
Η στάχτη, με τα άλατα καλίου και νατρίου που περιέχει, είναι ακριβώς αυτό που χρειάζεται για να λεπτύνουν και να ξεμπλεχτούν οι ίνες του από τα κλαδάκια του φυτού και να πλέξουν τον ιστό του χαρτιού.
Να φανταστεί κανείς πώς θα είχε αλλάξει η ιστορία του κόσμου αν οι Ελληνες της κλασσικής περιόδου είχαν ανακαλύψει το χαρτί.
Δεν συνέβη όμως, ούτε κατά λάθος...

*υπήρχε και η σχετική παροιμία "ώσπερ κόρχορος εν λαχάνοισι" που διασώζεται στο λεξικό των βυζαντινών χρόνων SUIDAE

Περιμένοντας τον Γκοντό (1948)

Ο Σάμουελ Μπέκετ στην αρχή της 2ης πράξης φτιάχνει μία μπαλάντα που έχει αρχή αλλά δεν έχει τέλος. Η επιγραφή στο μνήμα του σκύλου είναι ολόκληρη η ιστορία ξανά.

A dog came in the kitchen
And stole a crust of bread.
Then cook up with a ladle
And beat him till he was dead.
Then all the dogs came running
And dug the dog a tomb
And wrote upon the tombstone
For the eyes of dogs to come:

"A dog came in the kitchen
And stole a crust of bread.
Then cook up with a ladle
And beat him till he was dead.
Then all the dogs came running
And dug the dog a tomb
And wrote upon the tombstone
For the eyes of dogs to come"

""A dog came in the kitchen
And stole a crust of bread.
Then cook up with a ladle
And beat him till he was dead.
Then all the dogs came running
And dug the dog a tomb
And wrote upon the tombstone
For the eyes of dogs to come""

Tο Αγγλικό κείμενο βρίσκεται εδώ

http://samuel-beckett.net/Waiting_for_Godot_Part1.html

http://samuel-beckett.net/Waiting_for_Godot_Part2.html

Το κλασσικό πλέον έργο ανεβαίνει από το θέατρο Τέχνης την Πέμπτη 10 Νοεμβρίου.

Μετάφραση : Χούλι Σουζάνα

Σκηνοθεσία : Καπελώνης Κωστής

Κοστούμια : Σωτηρίου Κατερίνα

Διανομή

Κάτια Γέρου, Δήμητρα Χατούπη, Μυρτώ Αλικάκη, Λουκία Πιστιόλα, Αριάδνη Καβαλιέρου

Το κείμενο κυκλοφορεί στα Ελληνικά από τις εκδόσεις ΥΨΙΛΟΝ σε μετάφραση Αλεξάνδρας Παπαθανασοπούλου

Από την παράσταση του 2008, σε σκηνοθεσία Τζέζαρις Γκραουζίνις, με τον Μανώλη Μαυροματάκη στο ρόλο του Εστραγκόν.

Η Λέσχη

Τον Ιανουάριο του 1961 ο Στρατής Τσίρκας κυκλοφορεί τη ΛΕΣΧΗ (τυπώθηκε τον Δεκέμβριο του 1960) και τον επόμενο μήνα ξεκινά την Αριάγνη, δεύτερο μέρος της τριλογίας Ακυβέρνητες Πολιτείες.

Τον Ιούλιο διαγράφεται από την οργάνωση του ΚΚΕ της Αλεξάνδρειας (την Πρωτοποριακή Οργάνωση Ελλήνων Αιγύπτου) επειδή αρνείται να αποκηρύξει τη Λέσχη.

[...] Μου λένε
- Άκουσε εδώ. Η Λέσχη σου συκοφαντεί τους λαϊκούς αγωνιστές και το κίνημα. Πρέπει να την αποκηρύξεις. Διαφορετικά...
- Σταθείτε, τους λέω, δε διαβάζετε σωστά. Και γιατί βιαζόσαστε; Τώρα γράφω το δεύτερο μέρος, θα υπάρξει και τρίτο, αν ζήσω. Τότε θα καταλάβετε καλύτερα.
Εκείνοι όμως ήταν ανένδοτοι: «Ή την αποκηρύχνεις ή...». Κι εγώ τους λέω:
- Πάρετε μόνοι σας την ευθύνη, εγώ βιβλία δεν καίω.
Τότε μου είπαν πως η απόφαση ήταν κιόλας βγαλμένη: «Ή... ή...». Κι εγώ αποκρίθηκα:
-Ό,τι βλέπω καταθέτω, μια μαρτυρία. Δεν είναι η συνείδησή μου καπέλο να την πάρω από τούτο το καρφί και να την κρεμάσω στο άλλο».

Μάρτιαι ειδοί

Στο Ρωμαϊκό ημερολόγιο ήταν η 15η ημέρα του Μαρτίου.
Κάποιος μάντις λοιπόν είχε πει στον Ιούλιο Καίσαρα να προσέχει τις ειδούς του Μαρτίου.

Ο Καίσαρας μπαίνοντας στη σύγκλητο στις 15 Μαρτίου του 44 πΧ βλέπει τον μάντι και του λέει περιπαικτικά :
-Οπως βλέπεις ήρθαν οι ειδοί του Μαρτίου.
Ο μάντις απάντησε παγωμένα :
-Ηρθαν αλλά δεν παρήλθαν !!
Από το εξαιρετικό κείμενο του Πλούταρχου, διαβάζουμε

Πριν από το φονικό ο Αρτεμίδωρος ο Κνίδιος έδωσε ένα σημείωμα στον Καίσαρα, προειδοποιώντας τον για τη συνωμοσία, "διάβασέ το μόνος σου και γρήγορα", ούτε αυτό όμως στάθηκε αρκετό.

Ἀρτεμίδωρος δὲ Κνίδιος τὸ γένος, Ἑλληνικῶν λόγων σοφιστὴς καὶ διὰ τοῦτο γεγονὼς ἐνίοις συνήθης τῶν περὶ Βροῦτον, ὥστε καὶ γνῶναι τὰ πλεῖστα τῶν πραττομένων, ἧκε μὲν ἐν βιβλιδίῳ κομίζων ἅπερ ἔμελλε μηνύειν, ὁρῶν δὲ τὸν Καίσαρα τῶν βιβλιδίων ἕκαστον δεχόμενον καὶ παραδιδόντα τοῖς περὶ αὐτὸν ὑπηρέταις, ἐγγὺς σφόδρα προσελθών, ‘τοῦτο,’ ἔφη, ‘Καῖσαρ, ἀνάγνωθι μόνος καὶ ταχέως: γέγραπται γὰρ ὑπὲρ πραγμάτων μεγάλων καὶ σοὶ διαφερόντων.

Ο Καβάφης αποδίδει τη σκηνή και τη δική του αγωνία στο ομώνυμο ποίημα

Μάρτιαι Eιδοί

Τα μεγαλεία να φοβάσαι, ω ψυχή. Και τες φιλοδοξίες σου να υπερνικήσεις αν δεν μπορείς, με δισταγμό και προφυλάξεις να τες ακολουθείς. Κι όσο εμπροστά προβαίνεις, τόσο εξεταστική, προσεκτική να είσαι. Κι όταν θα φθάσεις στην ακμή σου, Καίσαρ πια· έτσι περιωνύμου ανθρώπου σχήμα όταν λάβεις, τότε κυρίως πρόσεξε σα βγεις στον δρόμον έξω, εξουσιαστής περίβλεπτος με συνοδεία, αν τύχει και πλησιάσει από τον όχλο κανένας Aρτεμίδωρος, που φέρνει γράμμα, και λέγει βιαστικά «Διάβασε αμέσως τούτα, είναι μεγάλα πράγματα που σ’ ενδιαφέρουν», μη λείψεις να σταθείς· μη λείψεις ν’ αναβάλεις κάθε ομιλίαν ή δουλειά· μη λείψεις τους διαφόρους που χαιρετούν και προσκυνούν να τους παραμερίσεις (τους βλέπεις πιο αργά)· ας περιμένει ακόμη κ’ η Σύγκλητος αυτή, κ’ ευθύς να τα γνωρίσεις τα σοβαρά γραφόμενα του Aρτεμιδώρου. . O Καίσαρας βάδισε απτόητος προς το πεπρωμένο του, οι προειδοποιήσεις ήταν για τους υπόλοιπους, όχι για αυτόν.

Μπαλκόνι με θέα

Εχουμε ένα μεγάλο μπαλκόνι.

Με θέα το βουνό.

Πού και πού εμφανίζονται κάτι περίεργοι

και κάνουν φασαρίες.

Μετα αυτοί φεύγουν.

Κανείς δεν ξέρει πού πάνε, ούτε γιατί ήρθανε.

Απέναντι είναι ένα μεγάλο σπίτι.

Αυτοί που κάθονται εκεί

έχουν τα παράθυρά τους κλειστά

πάνω από ένα μήνα τώρα.

Ισως φτιάχνουν κάποια μυστική συνταγή.

Μπορεί να έχουν και πένθος.

Ποιός ξέρει.

Εμείς στο μπαλκόνι μας έχουμε πράγματα να φροντίσουμε.

Το μπαλκόνι μας έχει θέα.