Η έκλειψη της 3ης Αυγούστου του 430 πΧ

Καλοκαίρι του 430 πΧ, Πελοποννησιακός πόλεμος, οι Αθηναίοι είναι ανάστατοι και ο Περικλής ετοιμάζει μια τρομερή επιχείρηση.
150 πλοία με πλήρη εξοπλισμό είναι έτοιμα να φύγουν για την Επίδαυρο.
Μέχρι το μεσημέρι είναι όλα έτοιμα, ανεβαίνει και ο Περικλής στη τριήρη του αλλά αρχίζει να διαδίδεται ένας πανικός. Μία έκλειψη ηλίου ξεκινάει στις 5 το απόγευμα

και φτάνει στο μέγιστο περίπου σε μία ώρα.
Ο Θουκυδίδης αναφέρει ότι φάνηκαν και αστέρια.

Η άποψη που επικρατεί εκείνη την περίοδο είναι ότι ο ήλιος και η σελήνη είναι θεότητες και μία έκελιψη είναι κακός οιωνός.
Ο Περικλής όμως είχε στενή επαφή με τον Αναξαγόρα

http://dimitristsokakis.blogspot.gr/2012/09/blog-post.html

και έχει αποδεχτεί τις επαναστατικές, για την εποχή, θεωρίες ότι ο ήλιος είναι ένα διάπυρο σώμα και ότι η σελήνη είναι ετερόφωτη.
Δεν είναι όμως ώρα για θεωρίες, πρέπει να βρεθεί ένα πειστικό επιχείρημα που να έχει άμεσο αποτέλεσμα.
Ο Πλούταρχος περιγράφει γλαφυρότατα τη σκηνή.

Ο Περικλής σηκώνει τη χλαμύδα, σκεπάζει τη θέα του κυβερνήτη του πλοίου, τον ρωτάει αν βλέπει κάτι κακό να έρχεται απ' αυτό και, στην εύλογη αρνητική του απάντηση του εξηγεί ότι απλά κάτι άλλο, πιο μεγάλο, σκιάζει αυτή τη στιγμή τον ήλιο.
Η έκλειψη κράτησε μέχρι τις 7 το απόγευμα

όταν ο ήλιος ήτανε κοντά στη δύση του.
Από τους υπολογισμούς της NASA, η κάλυψη του ήλιου ήταν 88% και εκείνη την ώρα ήταν στο στερέωμα ο Αρης και η Αφροδίτη, αν και ο Θουκυδίδης αποφεύγει να δώσει συγκεκριμμένες πληροφορίες.

Η ορατότητα της έκλειψης εκείνη την ημέρα φαίνεται στο διάγραμμα