Το 1830 ο Michael Faraday έχει διαμορφώσει ξεκάθαρη άποψη για τη σχέση ηλεκτρικών και μαγνητικών φαινομένων. Θέλει όμως να παράγει μηχανική κίνηση σαν αποτέλεσμα της ηλεκτρομαγνητικής αλληλεπίδρασης.
Ετσι δημιουργεί τον πρώτο στην ιστορία ηλεκτρομαγνητικό κινητήρα.
Ενας ραβδόμορφος μαγνήτης επιπλέι δε ένα δοχείο με υδράργυρο και όταν περάσει ρεύμα ο μαγνήτης αρχίζει να περιστρέφεται [εικόνα αριστερά]. Εναλλακτικά, ο μαγνήτης είναι ακίνητος και στερεωμένος στον πυθμένα του δοχείου και η χάλκινη ράβδος που έχει επαφή με τον υδράργυρο αρχίζει να περιστρέφεται [δεξιά].
Εδώ η φαινομενολογία παίζει πρωταρχικό ρόλο. Πρέπει να κινείται κάτι που να το βλέπουν όλοι και η ευφυέστατη διάταξη πείθει και τον πιο καχύποπτο.
Είχε όμως μπροστά του ένα άλλο παράδειγμα κίνησης, μιας και είχε κάνει πάμπολλα πειράματα ηλεκτρόλυσης. Μία κίνηση που υπήρχε χωρίς να φαίνεται. Δεν ξέρουμε αν το είδε και το παρέλειψε ή αν δεν το είδε καθόλου.
Σε ένα μεταλλικό δοχείο που έχει μέσα αλατόνερο βυθίζεται λίγο μέσα στο διάλυμα μία χάλκινη ράβος.
Οταν η διάταξη συνδεθεί με μία μπαταρία, τα θετικά φορτισμένα ιόντα αρχίζουν να τρέχουν από την περιφέρεια προς το κέντρο. Τρέχουν αλλά δεν φαίνονται.
Αν βάλουμε παράλληλα στη ράβδο ένα μαγνήτη, τότε τα ιόντα θα δέχονται μία δύναμη κάθετη στην ταχύτητά τους, με αποτέλεσμα να γυρίζουν γύρω από το κέντρο.
Ετσι φτάνουν από την περιφέρεια προς το κέντρο ακολουθώντας σπειροειδείς τροχιές, μόνο που σε ένα πολύ καθαρό διάλυμα δεν φαίνονται. Και οι ηλεκτρολυτικές διατάξεις του Faraday ήταν πεντακάθαρες. Ηλεκτρόδια από πλατίνα, για να αποφεύγει τις ανεπιθύμητες οξειδώσεις, απεσταγμένο νερό και καθαροί, κατά το δυνατόν, ηλεκτρολύτες.
Σε ένα βρώμικο διάλυμα τα ιόντα παρασύρουν στην κίνησή τους τις βρωμιές, σκουριές πράσινες, πορτοκαλί και μαύρες, που, όταν κινούνται φαίνονται !!
Αν βέβαια αντιστρέψουμε τη φορά του ρεύματος ή την πολικότητα του μαγνήτη η κίνηση από δεξιόστροφη γίνεται αριστερόστροφη. Επίσης, όταν διακόψουμε το ρεύμα η κίνηση σταματάει. Θα ήταν λοιπόν φανερό ότι η κίνηση οφείλεται στην αλληλεπίδραση ρεύματος και μαγνήτη και θε γεννιόταν η εξαιρετική απορία, τι είναι αυτά τα αόρατα σωματίδια που κάνουν τις σπειροειδείς τροχιές και δημιουργούν ηλεκτρικό ρεύμα χωρίς να υπάρχει καλώδιο.
Χαρά που θα έκανε αν το έβλεπε !!!
Ετσι δημιουργεί τον πρώτο στην ιστορία ηλεκτρομαγνητικό κινητήρα.
Ενας ραβδόμορφος μαγνήτης επιπλέι δε ένα δοχείο με υδράργυρο και όταν περάσει ρεύμα ο μαγνήτης αρχίζει να περιστρέφεται [εικόνα αριστερά]. Εναλλακτικά, ο μαγνήτης είναι ακίνητος και στερεωμένος στον πυθμένα του δοχείου και η χάλκινη ράβδος που έχει επαφή με τον υδράργυρο αρχίζει να περιστρέφεται [δεξιά].
Εδώ η φαινομενολογία παίζει πρωταρχικό ρόλο. Πρέπει να κινείται κάτι που να το βλέπουν όλοι και η ευφυέστατη διάταξη πείθει και τον πιο καχύποπτο.
Είχε όμως μπροστά του ένα άλλο παράδειγμα κίνησης, μιας και είχε κάνει πάμπολλα πειράματα ηλεκτρόλυσης. Μία κίνηση που υπήρχε χωρίς να φαίνεται. Δεν ξέρουμε αν το είδε και το παρέλειψε ή αν δεν το είδε καθόλου.
Σε ένα μεταλλικό δοχείο που έχει μέσα αλατόνερο βυθίζεται λίγο μέσα στο διάλυμα μία χάλκινη ράβος.
Οταν η διάταξη συνδεθεί με μία μπαταρία, τα θετικά φορτισμένα ιόντα αρχίζουν να τρέχουν από την περιφέρεια προς το κέντρο. Τρέχουν αλλά δεν φαίνονται.
Αν βάλουμε παράλληλα στη ράβδο ένα μαγνήτη, τότε τα ιόντα θα δέχονται μία δύναμη κάθετη στην ταχύτητά τους, με αποτέλεσμα να γυρίζουν γύρω από το κέντρο.
Ετσι φτάνουν από την περιφέρεια προς το κέντρο ακολουθώντας σπειροειδείς τροχιές, μόνο που σε ένα πολύ καθαρό διάλυμα δεν φαίνονται. Και οι ηλεκτρολυτικές διατάξεις του Faraday ήταν πεντακάθαρες. Ηλεκτρόδια από πλατίνα, για να αποφεύγει τις ανεπιθύμητες οξειδώσεις, απεσταγμένο νερό και καθαροί, κατά το δυνατόν, ηλεκτρολύτες.
Σε ένα βρώμικο διάλυμα τα ιόντα παρασύρουν στην κίνησή τους τις βρωμιές, σκουριές πράσινες, πορτοκαλί και μαύρες, που, όταν κινούνται φαίνονται !!
Αν βέβαια αντιστρέψουμε τη φορά του ρεύματος ή την πολικότητα του μαγνήτη η κίνηση από δεξιόστροφη γίνεται αριστερόστροφη. Επίσης, όταν διακόψουμε το ρεύμα η κίνηση σταματάει. Θα ήταν λοιπόν φανερό ότι η κίνηση οφείλεται στην αλληλεπίδραση ρεύματος και μαγνήτη και θε γεννιόταν η εξαιρετική απορία, τι είναι αυτά τα αόρατα σωματίδια που κάνουν τις σπειροειδείς τροχιές και δημιουργούν ηλεκτρικό ρεύμα χωρίς να υπάρχει καλώδιο.
Χαρά που θα έκανε αν το έβλεπε !!!
Δύο χρόνια αργότερα, διαβάζοντας προσεκτικά την παράγραφο 2220, βλέπουμε ότι, επιδιώκοντας κάτι άλλο, έφτιαξε και αυτή τη διάταξη και είδε το υγρό να παριστέφεται γρήγορα. Δεν του έδωσε όμως την ένδειξη που αναζητούσε [τη στροφή του επιπέδου του πολωμένου φωτός] και έτσι δεν επέμεινε. Χάρηκε όμως, με το λεπτό, διακριτικό του τρόπο.
Ελεγε κάποτε ο Bob Dylan ότι κάθε σειρά ενός ποιήματος ήταν η αρχή από ένα ολόκληρο ποίημα. Κάτι ήξερε.
...and the arrangements were so good...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου