30 Αυγ 2011

David "Honeyboy" Edwards

Γενημένος τον Ιούλιο του 1915 στο Shaw του Mississippi ήταν ένας από τους τυπικούς εκπρόσωπους του Delta Blues.


Τραγούδια όπως το "Long Tall Woman Blues" ή το "Just Like Jesse James" ίσως ήταν δικές του συνθέσεις.
Ηχογράφησε 14 άλμπουμ από το 1951 μέχρι το 2008.
Στις 17 Ιουλίου του 2011 ο μάνατζερ του Michael Frank ανακοίνωσε ότι ο Honeyboy αποσύρεται από τη σκηνή.
Εφυγε στις 29 Αυγούστου να συναντήσει τον Pine Top Perkins και τους υπόλοιπους της παρέας.


Λυκούργος Καλλέργης





Τελευταίο αντίο σήμερα το απόγεμα στον Λυκούργο Καλλέργη.
Μαθητής της Λαϊκής Σκηνής του Καρόλου Κουν, ανέβηκε στο σανίδι το 1934 με τον ίδιο θίασο και πρώτο ρόλο τον Πανάρετο στην Ερωφίλη του Χορτάτση.
Ιδρυτικό μέλος και πρωταγωνιστής του Θεάτρου Τέχνης (1942-1950).
Πρωταγωνιστής, δάσκαλος, συγγραφέας και πάντα αυστηρός και ανήσυχος για τα κοινά.
Η αλησμόνητη φωνή του μας έμαθε πολλά στη 10ετία του '60 στο "Θέατρο της Δευτέρας" και στη "Ραδιοφωνική Βιβλιοθήκη", όταν όλη κι όλη η παιδεία μας ήταν το ραδιόφωνο.

29 Αυγ 2011

Piedra Movediza

Στην πόλη Tandil στην Αργεντινή υπήρχε μέχρι το 1912 η Piedra Movediza, η πιο παράξενη πέτρα του κόσμου

(Diario La Capital, Mar del Plata, March 17º, 1916)

Παρά τον τεράστιο όγκο της [περίπου 300 τόνοι] στεκότανε στην άκρη του βράχου, έκανε διαρκώς μια αργή ταλάντωση και δεν έπεφτε ποτέ.

Η πέτρα έγινε στις αρχές του 20ου αιώνα τουριστική αττραξιόν και για να γίνεται αντιληπτή η αργή κίνηση, έβαζαν από κάτω γυάλινα μπουκάλια που έσπαγαν με μεγάλο θόρυβο.

Τα γυαλιά βέβαια έσκαψαν σιγά σιγά το υπόστρωμα και στις 29 Φεβρουαρίου 1912 η πέτρα έπεσε, μετά από 2,5 εκατομμύρια χρόνια που ισορροπούσε σ' αυτή τη θέση και έσπασε στα δύο.

Η Αννα Θεοχαράκη φτιάχνει στην Αιγινα, εκτός των άλλων, κάποιες κατασκευές από πανιά και κλωστές .

Κάθε ομοιότητα είναι συμπτωματική...

"μαλακές πέτρες" της Αννας Θεοχαράκη





photo by Samuel Boote (1844 - 1921)

28 Αυγ 2011

Ο Μενένιος Αππιος

 Ο Μενένιος Αππιος ήταν Ρωμαίος συγκλητικός και χρημάτισε μία περίοδο κυβερνήτης της Αχαϊας. Τον διαδέχτηκε ο φίλος του Ατίλιο Νάβιο που είχε στην αρχή δυσκολίες προσαρμογής. Ετσι λοιπόν ο Μενένιος του έστελνε κατά καιρούς διάφορες επιστολές στις οποίες περιέγραφε τους Ελληνες και τις συνήθειές τους.
Το πόσο οι περιγραφές του Μενένιου ταίριαζαν με σημερινά ιδιώματα των Ελλήνων έκανε μεγάλη εντύπωση. Ας δούμε ένα μικρό απόσπασμα :


Ποτέ , μα ποτέ δεν θέλησα να σου πω ότι λείπει η πολιτική σκέψη από την Ελλάδα.

Απεναντίας πιστεύω πως αφθονεί, περισσότερο μάλιστα απ' όσο φαντάζεται όποιος βλέπει τα πράγματα από έξω.
Μόνο που δεν μας είναι αισθητή η παρουσία της , γιατι οι άνδρες που την κατέχουν φθείρονται ο ένας από τον άλλον σε μιαν αδιάκοπη πεισματική και το πιο συχνά , μάταιη σύγκρουση.
Εάν λείπει κάτι των ελλήνων πολιτικών, δεν είναι ούτε η δύναμη της σκέψης , ούτε η αγωνιστική διάθεση.
Στο χαρακτήρα , στο ήθος φωλιάζει η αρρώστια.
Φωλιάζει στην άρνησή τους να δεχθούν να εξαφανίσουν το άτομό τους για την ευόδωση ενός ομαδικού έργου.

Οι επιστολές αυτές βρέθηκαν σε παπύρους της αρχαίας Αιγυπτιακής πόλης Οξύρρυγχος



και ήταν μέσα στις ανακαλύψεις των αρχαιολόγων  Bernard Pyne Grenfell και Arthur Surridge Hunt

File:Grenfell-hunt-1896.jpg

Τις έφερε στο φως ο καθηγητής (και μετέπειτα πρόεδρος της Δημοκρατίας) Κωνσταντίνος Τσάτσος, αξιοποιώντας τη φιλοφρόνηση κάποιου Γερμανού συναδέλφου του.
Οι φοβερές αυτές επιστολές έκαναν το γύρο του κόσμου, ενημερώθηκε η διεθνής επιστημονική κοινότητα, μπήκαν αντίτυπα σε όλες τις βιβλιοθήκες, έγιναν βιβλιογραφία σε πολλές σοβαρές και επίσημες δημοσιεύσεις και, ήταν τέτοιο το κύρος του Κ. Τσάτσου, που πέρασαν πολλά χρόνια μέχρι που κάποιοι άρχισαν να αναρωτιούνται ποιός ήταν αυτός ο Μενένιος Αππιος, πότε ακριβώς έζησε και ποιές ήταν οι ιστορικές παραπομπές που τον ανέφεραν.
Η έρευνα αυτή δεν βρήκε καμμία απάντηση και έτσι οι πιέσεις μεταφέρθηκαν στον ίδιο τον Τσάτσο .
Εδώ είναι διαφωτιστική η επιστολή του Στέλιου Παπαθεμελή

Κύριο
Παντελή Σαββίδη,
EΡΤ3
Ενταύθα

Στην εκπομπή σας της 29/10 αναμεταδώσατε αποσπάσματα από επιστολές κάποιου Μενένιου Aπιου, Ρωμαίου συγκλητικού που αναφέρονται στο πολιτικό ήθος και τον χαρακτήρα των Ελλήνων.
Διέλαθε της προσοχής σας, καθώς και εκείνης των πανεπιστημιακών συνομιλητών σας ότι τόσο ο Μενένιος Aπιος όσο και οι επιστολές του είναι πλάσμα της φαντασίας του αειμνήστου Κωνσταντίνου Τσάτσου.
Ο Τσάτσος είχε δημοσιεύσει τα κείμενα αυτά στο περιοδικό ΝΕΑ ΕΣΤΙΑ του 1954. Τα αναδημοσίευσε επίσης στη Β? σειρά των Αφορισμών και Διαλογισμών του (Βιβλιοπωλείο της Εστίας β? έκδ. 1970 σελ.243 έπ.) με τον τίτλο «Οξυρρύγχειοι Πάπυροι».
Εκεί ο συγγραφέας περιγράφει ότι πέρασε τάχα από την Αθήνα ένας παλιός συμφοιτητής του τότε Καθηγητής Πανεπιστημίου σε χώρα του Βορρά που τον πληροφόρησε ότι κάπου στην Αίγυπτο στην αρχαία Οξύρρυγχο, το σημερινό Μπενεζέ, βρέθηκαν πάπυροι σε λατινική γλώσσα που περιείχαν απόψεις του εν λόγω Μενένιου για τους Έλληνες.
Το δημιούργημα της φαντασίας του Κ.Τ. υπήρξε εξαιρετικά πειστικό, έγινε δεκτό χωρίς επιφυλάξεις. Τριάντα χρόνια μετά, τον Μάϊο του 1983, προκλήθηκε μια έντονη αμφισβήτηση της γνησιότητας των Οξυρρύγχιων Παπύρων από τις στήλες της «Καθημερινής» και της «Εστίας» οπότε τότε παρενέβη ο Κ.Τσάτσος και ομολόγησε («Καθημερινή 27/5/1983) ότι οι «Οξυρρύγχειοι Πάπυροι» είναι «ολόκληρο κατασκεύασμα δικό του».
Προς παρηγορίαν σας, ακόμη και ο κορυφαίος ιστορικός του Νέου Ελληνισμού ο μακαρίτης Καθηγητής Απόστολος Βακαλόπουλος στο βιβλίο του «Ο Χαρακτήρας των Ελλήνων» είχε αποδεχθεί ως αληθινούς τους παπύρους και τον Μενένιο (πρβλ.την μαρτυρία του σε νεότερη έκδοση του «Χαρακτήρα των Ελλήνων» εκδόσεις ΗΡΟΔΟΤΟΣ χ.χ.σ.34 υποσ. 32).
Θεσσαλονίκη 30/10/08
Στέλιος Παπαθεμελής
Βεβαίως η ομολογία του Τσάτσου καθώς και η επιστολή Παπαθεμελή δεν έγιναν τόσο γνωστές όσο η ανακοίνωση περί Μενένιου Αππιου, ακόμα και σήμερα υπάρχει στο διαδίκτυο πληθώρα αναφορών που θεωρούν τις επιστολές αυθεντικό γεγονός, γράφονται άρθρα, γίνονται εργασίες κλπ κλπ.
Πώς όμως εμπνεύστηκε ο Τσάτσος το φανταστικό όνομα ;;
Υπάρχει ένα κείμενο του William Shakespeare γραμμένο μεταξύ 1605 και 1608 με τίτλο Coriolanus, στηριγμένο στη ζωή του Ρωμαίου στρατηγού Gaius Marcius Coriolanus. Ενας από τους πρωταγωνιστές είναι ο συγκλητικός Agrippa Menenius Lanatus, ο οποίος, μεταξύ των άλλων, είχε σαν σύμβουλο τον κακότροπο  Appius Claudius Sabinus.
Ενδεχομένως λοιπόν ο Τσάτσος διάλεξε μέσα από αυτή την ιστορία το αληθοφανές όνομα του φανταστικού του ήρωα και έφτιαξε μία από τις ευφυέστερες εξαπατήσεις όλων των εποχών.
File:Gavin Hamilton - Coriolanus Act V, Scene III edit2.jpg
(Coriolanus, Act V, Scene III. Engraved by James Caldwell)

Για την επαλήθευση των παραπάνω δείτε και στο τεύχος 1691 (Χριστούγεννα 1997) της Νέας Εστίας την αναφορά του Αντώνιου Γ. Δροσόπουλου "Δύο ανθύπατοι για τους Ελληνες και τους πολιτικούς τους"


27 Αυγ 2011

Η γραφική νήσος Αλγηδών (Μέρος Δ)


(Η σελίδα μας εξασφάλισε και παρουσιάζει, με ιδιαίτερη υπερηφάνεια, σε παγκόσμια αποκλειστικότητα την πρώτη εμπεριστατωμένη και τεκμηριωμένη αρχιτεκτονική μελέτη για την γραφική νήσο Αλγηδόνα)

Τα αρχιτεκτονικά προβλήματα στην Αλγηδόνα

Άκαρπες έχουν αποβεί αμέτρητες προσπάθειες ειδικών, τοπογράφων, αρχιτεκτόνων κ.α. να αποτυπώσουν και να περιγράψουν τη γραφική νήσο Αλγηδόνα.
Και αυτό διότι παρά τα άλματα της τεχνολογίας οι ειδικές συνθήκες που επικρατουν ανατρέπουν κάθε γνωστό νόμο της φύσης.

Θεωρίες επι θεωριών εστιάζουν στο υπέδαφος που περιβάλλει την πύλη του χωροχρόνου.

Έτσι επάνω στο νησί οι χάρακες κάνουν τη δουλειά του διαβήτη και οι διαβήτες τη δουλειά του χάρακα!!!

Όποιος επιχείρησε να τραβήξει μια ευθεία γραμμή με το χάρακα διαπίστωσε ότι προκύπτει στο χαρτί μια εξαιρετικής ακρίβειας τροχια!
[αυτό μάλιστα ήταν άσχετο με την ποιότητα του χαρτιού, η προσωρινή ιδέα να αλλάξουμε χαρτί απεδείχθη αναποτελεσματική]

Οι πιό "προχωρημένοι" όταν πίστεψαν οτι μπορούσαν να εξαπατήσουν αυτή την ιδιαιτερότητα και χρησιμοποίησαν διαβήτες παρακολούθησαν εκπληκτοι ολόισιες γραμμές στα σχέδιά τους!





Εξηγείται με αυτό τον τρόπο το γιατί τα πλοία δεν βρήκαν ποτέ τον νεο και την κόρη.
Τα δύο παιδιά, ως νεοι τοπογράφοι, ευρισκόμενοι μπροστά στην πύλη του χωροχρόνου προσπαθούσαν να στείλουν σινιάλα στα πλοία αλλα αυτά έπαιρναν αξιοζήλευτες καμπύλες στο χώρο και το χρόνο...





Το μυστήριο βέβαια έχει λυθεί από τους ίδιους που το έστησαν!
Απόγονοι εξωγήινων μορφών που εγκαταστάθηκαν στη νήσο Αλγηδόνα παλαιόθεν, αναμένοντας το σωτήριο έτος 2165.
Έτος πτώσης του αστεροειδούς...
Αποκλειστικά παρατίθενται προσχέδια και φωτογραφίες των εργαστηριων που έχουν στηθεί μέσα στην πύλη...



Εκεί από όπου κανεις θνητός δεν έχει καταφέρει να επιστρέψει ακόμα.
Πλήν του βασιλιά Elvis ο οποίος μας προμήθευσε κατ' αποκλειστικότητα το φωτογραφικό υλικό!



Είναι προφανές οτι οι αρχιτέκτονες προσπάθησαν να ακολουθήσουν κυβιστικές μορφές!


Πολιτισμένες λύσεις

Στη γηραιά σήμερα Αλγηδόνα, όταν ακόμα αυτή ήταν νεαρή, οι πρώτοι κάτοικοι είχαν σοβαρά προβλήματα. Δεν είχαν καταφέρει να συνηθίσουν τις παλαβομάρες και τα τερτίπια του χωροχρόνου, κάτι που αποδεικνύεται περίτρανα από τα πλούσια αρχαιολογικά ευρήματα. Σκάλες που δεν οδηγούν πουθενά, ολόισια μοιρογνωμόνια και καμπύλοι χάρακες είναι λίγα από αυτά…

Έχει επίσης αποδειχθεί ιστορικά ότι τα λαϊκά προβλήματα πολλές φορές δεν λύνονται πολιτισμένα. Όταν λοιπόν ο διάλογος δεν καθίσταται δυνατός, όταν τα επιχειρήματα εξαντλούνται κι όταν και η τελευταία μορφή λογικής αργοσβήνει, τότε είναι που έρχεται η ουσιαστική λύση.

Τουλάχιστον αυτό στην αρχαία Αλγηδόνα δεν αποτελούσε εξαίρεση…

Το παρακάτω απόσπασμα είναι από εκείνα τα χρόνια. Οι τοπικοί μηχανικοί των πολεοδομιών, με τις κόκκινες εμφανίσεις, ήρθαν αντιμέτωποι με τους ιδιώτες μηχανικούς με τις διαφανείς εμφανίσεις. Τυχαίνει οι ιδιώτες μηχανικοί να είναι λίγο περισσότεροι, αλλά τους πνίγει το δίκιο!

Στον τίτλο του βίντεο περιγράφεται τεχνηέντως διαμάχη μεταξύ οπαδών τοπικών ποδοσφαιρικών ομάδων κάπου στο Κίεβο. Όλοι όμως εκεί στην Αλγηδόνα, ξέρουν τι πραγματικά συνέβη… Και ο μύθος συντηρείται ακόμα με τιμές και δόξες…

Το ανταποκριτή μας: Το κακό ξεκίνησε με μια σφραγίδα, εξελίχθηκε σε φωνές εκατέρωθεν και κατέληξε στο «πάμε έξω ρε…». Το πλήθος έκανε το «έξω» να μην «βολεύει» στα στενά σοκάκια της πόλης, οπότε το μετέφεραν οι άνθρωποι λίγο παραπέρα… Στο πλησιέστερο δάσος!

Κι επειδή μιλάμε για πολιτισμένους ανθρώπους, πάνω απ’ όλα καλά παιδιά, προφανώς δεν χρησιμοποιήθηκε κανενός είδους «βοήθημα». Η «δουλειά» έγινε χειρωνακτικά. Πληροφορίες που αναφέρουν ότι για τη «δουλειά» κολλήθηκαν ένσημα ελέγχονται ως ανακριβείς.

Ωστόσο επειδή και σε αυτά τα ζητήματα είμαστε ακόμα πίσω, παρατηρήστε ότι εκεί στα χωράφια της Αλγηδόνας, οι νικητές έδωσαν τα χέρια και σεβάστηκαν τους ηττημένους… Όλοι μετά κατέληξαν στην τοπική παμπ για μπύρα και ανάλυση του αγώνα! Η παμπ τους χώρεσε όλους!
Κωνσταντίνος Α. Πολυχρονιάδης

Αρχιτέκτων Μηχανικός Ε. Μ. Π.
[ο ανθρωπος του Elvis! ]

Η γραφική νήσος Αλγηδών (Μέρος Γ)

Η κ. Ουτοπία ξανά στην Αλγηδόνα !!

Η συνεργάτης μας από το Παρίσι Cristina An μας έστειλε χτες το βράδυ την ακόλουθη ενδιαφέρουσα ανταπόκριση από την Γαλλική πρωτεύουσα.

"Στη νήσο της Αλγηδόνας μεγάλη γιορτή ετοιμάζεται μέρες τώρα!
Περιμένουν τον ερχομό της κ. Ουτοπίας με μεγάλες χαρές!




Οι κηπουροί του σπιτιού που θα μείνει έχουν ήδη γράψει το όνομά της με λουλούδια !!




Έρχεται, από τα δυτικά και σέρνει μαζί της πολύχρωμα δώρα…
Οι κάτοικοι έμαθαν γι’ αυτή από τις φήμες που την ακολουθούν, όπου και να πάει…
Είναι λέει, όμορφη, πλουμιστή, γυαλιστερή και χρυσοκίτρινη!
Μεγάλη σύγχυση προκαλεί και όλοι γίνονται αισιόδοξοι!
Όλοι προβάλουν και έναν διαφορετικό στόχο και ο καθένας πιστεύει στο ανέφικτο!
Και όταν όλοι την αντικρίσουν την πιστεύουν και τότε πραγματοποιούνται όλα όσα έχουν ονειρευτεί!!!
Έτσι έχει στηθεί μεγάλο γλέντι!
Φαγητά, μουσικές, τραγούδια και χοροί σε προσμονή της γλυκιάς και μοναδικής Ουτοπίας!"
Στην ανταπόκριση της Cristina An υπάρχει πλήθος πληροφοριών για την κ. Ουτοπία.

Το 1516 ο Αγγλος συγγραφέας  Sir Thomas More


[Sir Thomas More]


κυκλοφόρησε το βιβλίο του Utopia  ,






στο οποίο περιγράφει ένα φανταστικό νησί στον Ατλαντικό ωκεανό [με έντονες επιρροές από τον Πλάτωνα]





[ο χάρτης της Ουτοπίας από την πρώτη έκδοση του 1516]


Ενα χρόνο αργότερα κατάφερε να στείλει ένα αντίγραφο στον φίλο του Peter Giles, απολογούμενος για την ...μικρή καθυστέρηση.





Το βιβλίο γρήγορα μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες.



[από την Γερμανική έκδοση του 1629]

Βρήκαμε προχθές σε ένα καλλιτεχνικό βιβλιοδετείο στα Εξάρχεια το τελευταίο αντίτυπο του βιβλίου και εξασφαλίσαμε την αποκλειστική φωτό με τα τυπογραφικά χύμα πριν την τελική συναρμολόγηση.




Από εκεί κατάγεται η κ. Ουτοπία, η τακτική επισκέπτης της Αλγηδόνας.



Τα τελευταία χρόνια κατοικεί στο Utopia Village, στο γραφικό νησάκι Utila της Ονδούρας.






Αν βρεθείτε εκεί, θα βρείτε εύκολα το σπίτι, όποιον και να ρωτήσετε όλοι το ξέρουν.

Ακολουθείστε την κεντρική λεωφόρο 8215



και βγείτε από την έξοδο 211Α





Μόλις πλησιάσετε το σπίτι υπάρχει και η σχετική ταμπέλα.










H επίσκεψη του 1785

Από τις πιο περιπετειώδεις επισκέψεις, ήταν αυτή του 1785.
Η κ. Ουτοπία είχε ταξιδέψει με το πιο σύγχρονο [για την εποχή] αερόστατο των αδελφών Joseph-Michel και Jacques-Étienne Montgolfier, ειδικά φτιαγμένο για αυτό το μεγάλο ταξίδι.


Τεράστιο πλήθος συγκεντρώθηκε στις Βερσαλίες να αποχεραιτήσει την κ. Ουτοπία.
Σεπτέμβριος του 1785, του ανταποκριτού μας


Παρά τις επίμονες διαβεβαιώσεις των δύο πρωτοπόρων της αεροναυτικής, η προσγείωση στην Αλγηδόνα ήταν μια σκέτη περιπέτεια.

 
[Η επιστολή των αδελφών Montgolfier προς την κ. Ουτοπία το 1784]


Η απάντηση της κ. Ουτοπίας ήταν σχεδόν αδύνατον να διαβαστεί από τους αδελφούς Montgolfier.
Το αλφάβητο που χρησιμοποιεί είναι μοναδικό και περνάει καιρός να το συνηθίσεις.
Το μόνο που όλοι ξεχωρίζουν αμέσως είναι η υπογραφή της, την έχουν όλοι δει τόσες φορές που δεν προξενεί πια καμμία εντύπωση.


Η πασίγνωστη υπογραφή της κ. Ουτοπίας

Εμείς εξασφαλίσαμε έναν από τους ελάχιστους πίνακες που περιέχουν όλα τα γράμματα [συνήθως κυκλοφορούν αποσπάσματα]



Το πλήρες αλφάβητο UTOPIA [Angela Detanico, Rafael Lain]

Κυκλοφόρησε επίσης, σε περιωρισμένα αντίτυπα, ένα CD με τις επιστολές της κ. Ουτοπίας.





Ας ξαναγυρίσουμε όμως στην περιπέτεια του 1785.

Οι πολύ ισχυροί άνεμοι και η θαλασσοταραχή δημιούργησαν πολλά προβλήματα, που οι κατά τα άλλα οργανωμένες αρχές της Αλγηδόνας δυσκολεύτηκαν να αντιμετωπίσουν.







To αερόστατο λίγο πρίν την προσγείωση



Στον Ευρωπαϊκό τύπο υπήρχε εκτενές φωτο-ρεπορτάζ, από το οποίο η Cristina An μας έστειλε χαρακτηριστικά αποσπάσματα.


[η κ. Ουτοπία, δεξιά, με στολή ιππασίας και το πλήρωμα]

[λεπτομέρεια COTE DE ALGEDON]

Την ανησυχία της προσγείωσης όμως γρήγορα αντικατέστησε η χαρά, η κ. Ουτοπία και το πλήρωμα δεν είχαν πάθει απολύτως τίποτα.
Ετσι ξεκίνησε η λαμπρή τελετή του 1785, που κράτησε 14 μέρες και 14 νύχτες.

H επίσκεψη του 1862
Στις 23 Ιουλίου 1862 ξεκίνησε το σκίπερ UTOPIA από το λιμάνι του Plymouth στη Αγγλία


το σκίπερ UTOPIA το 1862


το σκίπερ UTOPIA όπως είναι σήμερα

με ενδιάμεσο προορισμό την Αλγηδόνα και τελικό προορισμό το Keppel Bay, Queensland στην Ανατολική Αυστραλία, όπου και έφθασε στις 6 Νοεμβρίου του 1862.

Από το νηολόγιο της εποχής διαβάζουμε

949t. Wooden 3 Mast Ship
Built by J. Johnston, St. John, New Brunswich, 1853
Acquired by the Black Ball Line in 1857
MASTER of Ship: George Stewart
Surgeon-Superintendent: F. W. Johnson
Schoolmaster: David Andrews
Matron: Mary A. North

Στις 27 Σεπτεμβρίου ο Αγγλικός τύπος ήταν ανάστατος, μόλις δημοσιεύτηκε ένα πρωτοσέλιδο μς θέμα
27 September 1862
There ιs a question as to whether the ship,
'UTOPIA' would actually arrive at Keppel Bay,
but would in fact, dock at Algedon Bay
O μυστικός ενδιάμεσος προορισμός της κ. Ουτοπίας είχε διαρρεύσει !!
Καθημερινά δημοσιευόντουσαν πολλές αντιφατικές πληροφορίες, άλλοι έλεγαν το ένα, άλλοι διαβεβαίωναν για το άλλο, μέχρι που δημοσιεύτηκε στους Synday Times η αναμνηστική φωτογραφία της κ. Ουτοπίας στο δημαρχείο της Αλγηδόνας.


η κ. Ουτοπία το 1862 [καθιστή αριστερά]

Τότε λύθηκε το μυστήριο, από τότε μια φωτογραφία άξιζε περισσότερο από 1000 λέξεις.
Τις επόμενες εβδομάδες γράφτηκαν πολλά δημοσιεύματα για την Αλγηδόνα και την ιδιαίτερη σχέση της κ. Ουτοπίας με το νησί.

Εικαστικές προσεγγίσεις

Η κ. Ουτοπία, οι πολλαπλές της παρουσίες και τα πολυάριθμα ταξίδια της δεν άφησαν αδιάφορους τους καλλιτέχνες



"Ουτοπία ή μια αναπάντεχη συνάντηση στο σπίτι του Leonardo Da Vinci" [έργο και φωτό Κούλα Σαββίδου, 1990]


"Ουτοπία ή μια αναπάντεχη συνάντηση στο σπίτι του Leonardo Da Vinci" [έργο και φωτό Κούλα Σαββίδου, 1990]


O Pablo Picasso μας έστειλε σήμερα το απόγευμα ένα χαρακτηριστικό σκίτσο από τα λουλούδια που κρατούσε ο Leonardo Da Vinci στην υποδοχή. Η αγωνία του Leonardo δεν περιγράφεται.



Kris Kuksi “Imminent Utopia”, 2008




Kris Kuksi “Imminent Utopia”, 2008


Από την πρώτη έκδοση του βιβλίου του Sir Thomas More UTOPIA, 1516


Από την πρώτη έκδοση του βιβλίου του Sir Thomas More UTOPIA, 1516






Ευχαριστούμε τη Χριστίνα Αναγνωστοπούλου για την ιδέα, το κείμενο και τη συμμετοχή.

Δείτε ακόμα
(Μέρος Α)
http://dimitristsokakis.blogspot.gr/2011/08/blog-post_27.html
(Μέρος Β)
http://dimitristsokakis.blogspot.gr/2011/08/blog-post_304.html
(Μέρος Δ)
http://dimitristsokakis.blogspot.gr/2011/08/blog-post_7440.html