Η θεά Δήμητρα έλυνε και έδενε, ότι χάρη ζήταγε της γινότανε.
Οι άνθρωποι τρέχανε, μόλις έκανε η Δήμητρα κάτι, να αλλάξουνε στα γρήγορα τις ονομασίες, μήπως και η Δήμητρα παρεξηγηθεί.
Της μπαίνει μια μέρα η ιδέα να μάθει τους Τιτάνες να θερίζουνε. Τρέχει στον Ηφαιστο και του παραγγέλνει ένα τεράστιο δρεπάνι για τη δουλειά. Αφου το χρησιμοποιεί, για κάποιο παράξενο λόγο, πάει και το κρύβει σε μια παραλία του νησιού. Ετσι βγήκε το πρώτο όνομα της Κέρκυρας, Δρεπάνη.
Μια άλλη μέρα κάθεται και κυτάει τα ορμητικά ποτάμια της Ηπείρου, βλέπει ότι κατεβάζουνε πολύ λάσπη και φοβάται ότι θα φτάσει η λάσπη μέχρι το νησί και θα ενωθεί το νησί με την Ηπειρο και θα πάψει να είναι νησί.
Μια και δυό πάει στον αρμόδιο θεό Ποσειδώνα και του λέει, κόψε τα ποτάμια γιατί χανόμαστε [η αρχαία λέξη είναι επίσχεση].
Ο Ποσειδώνας ρυθμίζει άμεσα το θέμα, η λάσπη μένει απέναντι, το νησί παραμένει νησί, κυκλοφορεί το νέο και οι άνθρωποι τρέχουνε και αλλάζουνε τις ταμπέλες και ονομάζουν την Δρεπάνη Σχερία.
[στη μνήμη του Σπύρου Αλαμάνου]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου