Η λίμνη Mono στην California είναι ίσως ο πιο αφιλόξενος τόπος στη γη.
Σχηματίστηκε πριν 28 εκατομμύρια χρόνια, είναι υπερβολικά αλμυρή και σχεδόν κανένα πλάσμα δεν μπορεί να ζήσει εκεί. Αντίστροφα, και εδώ είναι το ενδιαφέρον, ότι ζει εκεί δεν ζει πουθενά αλλού.
Γύρω από τη λίμνη κατοικούσε παλιά η φυλή των Ινδιάνων Kutzadika.
Ο τελευταίος αρχηγός της φυλής ήταν γνωστός με το όνομα Captain John.
Εκεί όμως ζει το διάσημο πλέον βακτήριο GFAJ-1 που, όταν στερηθεί τον φωσφόρο, βάζει στο DNA του το δηλητηριώδες στοιχείο Αρσενικό !!
H βιολόγος Felisa Wolfe-Simon, Evolutionary Geobiochemist, από το ινστιτούτο αστροβιολογίας της NASA μελετάει τα τελευταία χρόνια την μοναδική περίπτωση αυτού του βακτηρίου και χτες το βράδυ [2 Δεκεμβρίου 2010] έκανε την πρώτη της ανακοίνωση.
Από μια παλαιότερη ανακοίνωση της Felisa [Nature, 02 January 2008]
Did nature also choose arsenic?
All known life requires phosphorus (P) in the form of inorganic phosphate (PO4- or Pi) and phosphate-containing organic molecules. Pi serves as the backbone of the nucleic acids that constitute genetic material and as the major repository of chemical energy for metabolism in polyphosphate bonds. Arsenic (As) lies directly below P on the periodic table and so the two elements share many chemical properties, although their chemistries are sufficiently dissimilar that As cannot directly replace P in modern biochemistry. Arsenic is toxic precisely because As and P are similar enough that organisms attempt this substitution. We hypothesize that ancient biochemical systems, analogous to but distinct from those known today, could have utilized arsenate in the equivalent biological role of phosphate. Organisms utilizing such “weird life” biochemical pathways may have supported a “shadow biosphere” at the time of the origin and early evolution of life on Earth or on other planets. Such organisms may even persist on Earth today, undetected, in unusual niches.
Μέχρι χτες ξέραμε ότι ο φωσφόρος ήταν δομικό στοιχείο της αλυσίδας του DNA και χωρίς αυτόν δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ζωή. Μετά την ανακοίνωση της Felisa, μπαίνει και το τοξικό Αρσενικό στα δομικά στοιχεία. Υπήρχε ίσως στα πρώτα στάδια εμφάνισης της ζωής στη γη ή υπάρχει σε άλλες παράξενες μορφές ζωής σε άλλους πλανήτες.
http://www.ironlisa.com/
και στο FB
http://www.facebook.com/profile.php?id=1458517073#!/pages/Felisa-Wolfe-Simon/175676002450453
Η χημική ομοιότητα του αρσενικού με τον φωσφόρο επιτρέπει την ανταλλαγή σε μοριακό επίπεδο
Το σπουδαίο της εργασίας της Felisa είναι ότι το βρήκε να συμβαίνει στη φύση, έστω κάτω από τις αφιλόξενες συνθήκες της λίμνης Mono.
Η σανδαράκη [κόκκινο σουλφίδιο του As, As2S2] και το αρσενικόν [κίτρινο σουλφίδιο As2S3] αναφέρονται σε πολλούς αρχαίους συγγραφείς.
Strabo, Geography, 15.2.14
Ὀνησίκριτος δὲ λέγει ποταμὸν ἐν τῇ Καρμανίᾳ καταφέροντα ψήγματα χρυσοῦ: καὶ ὀρυκτοῦ δὲ εἶναι μέταλλον καὶ ἀργύρου καὶ χαλκοῦ καὶ μίλτου: ὄρη τε εἶναι δύο τὸ μὲν ἀρσενικοῦ τὸ δὲ ἁλός.
Plinius Historia Naturalis 34.177, 178
177
Sandaracae quoque propemodum dicta natura est. invenitur autem et in aurariis et in argentariis metallis, melior quo magis rufa quoque magis virus sulpuris redolens ac pura friabilisque. valet purgare, sistere, excalfacere, erodere, summa eius dote septica. explet alopecias ex aceto inlita; additur oculorum medicamentis; fauces purgat cum melle sumpta vocemque limpidam et canoram facit; suspiriosis et tussientibus iucunde medetur cum resina terebinthina in cibo sumpta, suffita quoque cum cedro ipso nidore isdem medetur.
178
Et arrhenicum ex eadem est materia. quod optimum, coloris etiam in auro excellentis; quod vero pallidius aut sandaracae simile est, deterius iudicatur. est et tertium genus, quo miscetur aureus color sandaracae. utraque haec squamosa, illud vero siccum purumque, gracili venarum discursu fissile. vis eadem quae supra, sed acrior. itaque et causticis additur et psilotris. tollit et pterygia digitorum carnesque narium et condylomata et quidquid excrescit. torretur, ut valdius prosit, in nova testa, donec mutet colorem.
και, σε Αγγλική μετάφραση
177
We have already mentioned nearly all the properties of sandarach. It is found both in gold-mines and in silver-mines. The redder it is, the more pure and friable, and the more powerful its odour, the better it is in quality. It is detergent, astringent, heating, and corrosive, but is most remarkable for its septic properties. Applied topically with vinegar, it is curative of alopecy. It is also employed as an ingredient in ophthalmic preparations. Used with honey, it cleanses the fauces and makes the voice more clear and harmonious. Taken with the food, in combination with turpentine, it is a pleasant cure for cough and asthma. In the form of a fumigation also, with cedar, it has a remedial effect upon those complaints.
178
Arrhenicum, too, is procured from the same sources. The best in quality is of the colour of the finest gold; that which is of a paler hue, or resembling sandarach, being less esteemed. There is a third kind also, the colour of which is a mixture of that of gold and of sandarach. The last two kinds are both of them scaly, but the other is dry and pure, and divides into delicate long veins.This substance has the same virtues as the one last mentioned, but is more active in its effects. 178Hence it is that it enters into the composition of cauteries and depilatory preparations. It is also used for the removal of hangnails, polypi of the nostrils, condylomatous tumours, and other kinds of excrescences. For the purpose of increasing its energies, it is heated in a new earthen vessel, until it changes its colour.
Οι λέξεις που υπήρχαν για τα ορυκτά ήταν η Συριακή the (al) zarniqa και η Πέρσικη Zarnikh, από τις οποίες οι Ελληνες έφτιαξαν τη λέξη αρσενικόν.
Ειδικά η κίτρινη σανδαράχη κέντρισε από νωρίς την περιέργεια των αλχημιστών, το χρώμα και η λάμψη της έδιναν την υποψία ότι είναι το υλικό που μπορεί να οδηγήσει στον χρυσό.
Από το 1250 που ο Alberus Magnus κατάφερε να απομονώσει το καθαρό μέταλλο, υπάρχει και το συγκεκριμμένο αλχημιστικό σύμβολο.
Ο Σκαρλάτος Βυζάντιος [1798-1878] διασώζει και την παμπάλαια συριακή ονομασία, νομίζοντας ότι είναι "βαρβαροτουρκική"
Σχηματίστηκε πριν 28 εκατομμύρια χρόνια, είναι υπερβολικά αλμυρή και σχεδόν κανένα πλάσμα δεν μπορεί να ζήσει εκεί. Αντίστροφα, και εδώ είναι το ενδιαφέρον, ότι ζει εκεί δεν ζει πουθενά αλλού.
Μια μικρή γαρίδα Artemia monica ζει στο νερό, μια παράξενη μύγα Ephydra hians και ένα είδος γλάρου ζουν στην παραλία και πολλά φύκια που στηρίζουν το οικοσύστημα.
Ο τελευταίος αρχηγός της φυλής ήταν γνωστός με το όνομα Captain John.
Εκεί όμως ζει το διάσημο πλέον βακτήριο GFAJ-1 που, όταν στερηθεί τον φωσφόρο, βάζει στο DNA του το δηλητηριώδες στοιχείο Αρσενικό !!
H βιολόγος Felisa Wolfe-Simon, Evolutionary Geobiochemist, από το ινστιτούτο αστροβιολογίας της NASA μελετάει τα τελευταία χρόνια την μοναδική περίπτωση αυτού του βακτηρίου και χτες το βράδυ [2 Δεκεμβρίου 2010] έκανε την πρώτη της ανακοίνωση.
Από μια παλαιότερη ανακοίνωση της Felisa [Nature, 02 January 2008]
Did nature also choose arsenic?
All known life requires phosphorus (P) in the form of inorganic phosphate (PO4- or Pi) and phosphate-containing organic molecules. Pi serves as the backbone of the nucleic acids that constitute genetic material and as the major repository of chemical energy for metabolism in polyphosphate bonds. Arsenic (As) lies directly below P on the periodic table and so the two elements share many chemical properties, although their chemistries are sufficiently dissimilar that As cannot directly replace P in modern biochemistry. Arsenic is toxic precisely because As and P are similar enough that organisms attempt this substitution. We hypothesize that ancient biochemical systems, analogous to but distinct from those known today, could have utilized arsenate in the equivalent biological role of phosphate. Organisms utilizing such “weird life” biochemical pathways may have supported a “shadow biosphere” at the time of the origin and early evolution of life on Earth or on other planets. Such organisms may even persist on Earth today, undetected, in unusual niches.
Μέχρι χτες ξέραμε ότι ο φωσφόρος ήταν δομικό στοιχείο της αλυσίδας του DNA και χωρίς αυτόν δεν είναι δυνατόν να υπάρχει ζωή. Μετά την ανακοίνωση της Felisa, μπαίνει και το τοξικό Αρσενικό στα δομικά στοιχεία. Υπήρχε ίσως στα πρώτα στάδια εμφάνισης της ζωής στη γη ή υπάρχει σε άλλες παράξενες μορφές ζωής σε άλλους πλανήτες.
Σημείωση1
Η σελίδα της Felisa είναιhttp://www.ironlisa.com/
και στο FB
http://www.facebook.com/profile.php?id=1458517073#!/pages/Felisa-Wolfe-Simon/175676002450453
Σημείωση2
To στοιχείο Αρσενικό [As] ανακαλύφθηκε το 1250 μΧ από τον Albertus Magnus, στην προσπάθεια κατασκευής της περιβόητης φιλοσοφικής λίθου.Η χημική ομοιότητα του αρσενικού με τον φωσφόρο επιτρέπει την ανταλλαγή σε μοριακό επίπεδο
Το σπουδαίο της εργασίας της Felisa είναι ότι το βρήκε να συμβαίνει στη φύση, έστω κάτω από τις αφιλόξενες συνθήκες της λίμνης Mono.
Ιστορικά και ετυμολογικά για το Αρσενικό
Τα ορυκτά του αρσενικού είναι γνωστά από τους αρχαίους χρόνους.Η σανδαράκη [κόκκινο σουλφίδιο του As, As2S2] και το αρσενικόν [κίτρινο σουλφίδιο As2S3] αναφέρονται σε πολλούς αρχαίους συγγραφείς.
Strabo, Geography, 15.2.14
Ὀνησίκριτος δὲ λέγει ποταμὸν ἐν τῇ Καρμανίᾳ καταφέροντα ψήγματα χρυσοῦ: καὶ ὀρυκτοῦ δὲ εἶναι μέταλλον καὶ ἀργύρου καὶ χαλκοῦ καὶ μίλτου: ὄρη τε εἶναι δύο τὸ μὲν ἀρσενικοῦ τὸ δὲ ἁλός.
Plinius Historia Naturalis 34.177, 178
177
Sandaracae quoque propemodum dicta natura est. invenitur autem et in aurariis et in argentariis metallis, melior quo magis rufa quoque magis virus sulpuris redolens ac pura friabilisque. valet purgare, sistere, excalfacere, erodere, summa eius dote septica. explet alopecias ex aceto inlita; additur oculorum medicamentis; fauces purgat cum melle sumpta vocemque limpidam et canoram facit; suspiriosis et tussientibus iucunde medetur cum resina terebinthina in cibo sumpta, suffita quoque cum cedro ipso nidore isdem medetur.
178
Et arrhenicum ex eadem est materia. quod optimum, coloris etiam in auro excellentis; quod vero pallidius aut sandaracae simile est, deterius iudicatur. est et tertium genus, quo miscetur aureus color sandaracae. utraque haec squamosa, illud vero siccum purumque, gracili venarum discursu fissile. vis eadem quae supra, sed acrior. itaque et causticis additur et psilotris. tollit et pterygia digitorum carnesque narium et condylomata et quidquid excrescit. torretur, ut valdius prosit, in nova testa, donec mutet colorem.
και, σε Αγγλική μετάφραση
177
We have already mentioned nearly all the properties of sandarach. It is found both in gold-mines and in silver-mines. The redder it is, the more pure and friable, and the more powerful its odour, the better it is in quality. It is detergent, astringent, heating, and corrosive, but is most remarkable for its septic properties. Applied topically with vinegar, it is curative of alopecy. It is also employed as an ingredient in ophthalmic preparations. Used with honey, it cleanses the fauces and makes the voice more clear and harmonious. Taken with the food, in combination with turpentine, it is a pleasant cure for cough and asthma. In the form of a fumigation also, with cedar, it has a remedial effect upon those complaints.
178
Arrhenicum, too, is procured from the same sources. The best in quality is of the colour of the finest gold; that which is of a paler hue, or resembling sandarach, being less esteemed. There is a third kind also, the colour of which is a mixture of that of gold and of sandarach. The last two kinds are both of them scaly, but the other is dry and pure, and divides into delicate long veins.This substance has the same virtues as the one last mentioned, but is more active in its effects. 178Hence it is that it enters into the composition of cauteries and depilatory preparations. It is also used for the removal of hangnails, polypi of the nostrils, condylomatous tumours, and other kinds of excrescences. For the purpose of increasing its energies, it is heated in a new earthen vessel, until it changes its colour.
Οι λέξεις που υπήρχαν για τα ορυκτά ήταν η Συριακή the (al) zarniqa και η Πέρσικη Zarnikh, από τις οποίες οι Ελληνες έφτιαξαν τη λέξη αρσενικόν.
Ειδικά η κίτρινη σανδαράχη κέντρισε από νωρίς την περιέργεια των αλχημιστών, το χρώμα και η λάμψη της έδιναν την υποψία ότι είναι το υλικό που μπορεί να οδηγήσει στον χρυσό.
Από το 1250 που ο Alberus Magnus κατάφερε να απομονώσει το καθαρό μέταλλο, υπάρχει και το συγκεκριμμένο αλχημιστικό σύμβολο.
Ο Σκαρλάτος Βυζάντιος [1798-1878] διασώζει και την παμπάλαια συριακή ονομασία, νομίζοντας ότι είναι "βαρβαροτουρκική"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου